Barifood

In een vorige blogpost kon je lezen wat ik moest eten vlak voor mijn Gastric Bypass. Dat was erg moeilijk, maar het spreekt voor zich dat het er niet gemakkelijker op werd na de GBP. De eerste dagen mag je vrijwel niets eten, maar als je thuis komt van het ziekenhuis, moet je natuurlijk weer de draad opnemen en voor jezelf koken. Anders heb je geen energie. De eerste weken is het voornamelijk vloeibaar: soep, magere ongesuikerde yoghurt en puree (gemaakt zonder vetstof). En een occasionele cracotte met light confituur. Maar vloeibaar en vast mag je niet combineren, en dat blijft zo voor de rest van je leven. Bij het bypassen van een stuk van de darm, is namelijk ook de maagklep verdwenen en kan eten zo veel te gemakkelijk naar de darmen spoelen, met verstopping tot gevolg. Met andere woorden: Geen soep met balletjes of groentjes, geen cornflakes, geen soep met brood,… En ook niet drinken 15 minuten voor of na de maaltijd.

De eerste weken is het dieet eigenlijk nog gemakkelijk vol te houden: je hebt toch nooit honger, en je hebt al zo lang niets echt fatsoenlijk meer gegeten dat die puree er erg gemakkelijk in gaat (of allezja, toch één eetlepel). Je mag ook zo weinig, dat je eigenlijk niet echt moet nadenken over wat te eten.

Na een maand, mag je meer gaan uitbreiden en mag je creatiever zijn. Je moet zeer rustig eten en goed kauwen, maar cracottes mogen vervangen worden door brood. Dat vond ik zelf de moeilijkste overgang van allemaal. Geroosterd brood lukte wel, maar ongeroosterd lukt niet en daar heb ik het nu nog altijd moeilijk mee. Als ik het kan vermijden, doe ik dat en rooster ik mijn brood liever. Volkoren brood is ook het meest gezonde, maar op een slechte dag komt dat er bij mij nog altijd terug uit. Ik eet dus veel speltbrood en lichtere varianten. Die vullen minder (niet dat dat nodig is bij mij, want de keren dat ik echte honger heb op een maand kan ik nog steeds op één hand tellen).

Lees verder “Barifood”

Pasta pesto met zoodles

Ook weer een simpel gerechtje van yours truly. En dan zeggen dat gezond eten tijdrovend en ingewikkeld is… NOT!

Zucchini noodles

IMG_20170820_164905.jpgZoodles zijn eigenlijk noodles gemaakt van courgette. Met een zoodle-rasp krijg je snel lange slierten courgettenoodles. Je kan er ook wortelnoodles of komkommernoodles mee maken, maar voor pasta pesto vond ik courgette het beste.

Je kan het apparaatje tegenwoordig kopen in Action, Kruidvat, Casa,… En de prijzen variëren van ‘eenmalig gebruik’ tot kwaliteitsvol. Hoeveel de mijne gekost heeft, weet ik niet, want ik kreeg hem van mijn broer voor kerstmis vorig jaar. Je doet de schil van de courgette en steekt hem op het dekseltje (daar zit een stevige punt aan die de groente op zijn plek houdt). Vervolgens steek je hem in de rasp en draai je tot de courgette op is. In het begin vergt het wat geduld, maar eens je er handiger in wordt, is het niet meer zo moeilijk.

Pesto

Olijfolie
Basilicum (een bosje)
Een teentje look
Pijnboompitten (geroosterd in een droge pan)
Parmezaanse kaas
Zout
Groen pepertje
Halve citroen

Doe alle ingrediënten (behalve de citroen) in een hakmolen en pureer. Doe er naar smaak een beetje citroensap bij.

Schermafbeelding 2017-08-20 om 15.06.55

Andere ingrediënten

Kerstomaatjes
Pijnboompitten
Hamblokjes
Light mozarellaballetjes (Aldi)
Spaghetti

Koolhydraten zijn gezond en omdat ik een energierijke lunch moest maken, heb ik de helft zoodles en de helft gewone spaghetti gedaan. Je kan voor een avondmaal of kleinere maaltijd de spaghetti gerust weglaten.

Bereiding

Kook de pasta. Bak de pijnboompitten in een droge pan en zet apart. Bak de hamblokjes een minuutje aan en doe er de kerstomaatjes bij. Op het laatste doe zet je je vuur hoog en doe je er de zoodles bij. Doe de pesto onder de gekookte spaghetti en mix de andere gebakken ingrediënten eronder. Doe er wat mozarellaballetjes bij en werk af met de geroosterde pijnboompitten.

Smakelijk!

Zalm met groentefrietjes

Eén van de dingen die ik af en toe mis, zijn frietjes. Het is niet dat ik ze nooit meer zou mogen eten, ik wíl ze gewoon niet meer eten omdat ik er zo verslaafd aan was. Iedere week ging ik naar frituur ‘Het Blauw Kotje’ – in my defence: het is wel de beste frituur van groot Gent – en kocht ik niet één, niet twee, maar soms wel drie of vier stukken vlees met een klein frietje (ik was nu ook weer geen monster dat familypacks naar binnen werkte – I know what you were thinking).

Beter vermijden dus, die frietjes. Maar ik ben ook maar een mens, dus af en toe knabbel ik op restaurant eens op een lauw achtergelaten frietje van mijn nichtje haar kindermenu, gewoon om te zien wat er nu ook alweer zo lekker aan is… Wel… Niet veel eigenlijk. Toegegeven, frietjes zijn lekkerder als ze heet en net gebakken zijn, maar dan nog. Wat ik nu proef is: Vet. Oké een krokant korstje, maar daaronder proef ik vettige purée. Ik proef amper aardappel, ik proef enkel nog vet. Sterker nog: Ik blijf het proeven, het legt een laagje op mijn tong en no amount of cola light kan het wegspoelen. Het is waar wat ze zeggen: Eens je (dierlijk) vet gebannen hebt, ga je er minder na snakken en al helemaal heeft je lichaam het niet meer nodig. Net zoals suiker, trouwens, maar dat is voor een andere post.

Frietjes heb ik dus vervangen door gewone gebakken aardappel of aardappel in de oven, tot ik op een gegeven moment groentefrietjes ontdekte: Frietjes van zoete aardappel en pastinaak. Gewoon te bakken in de oven. Echte keukenprinsessen zouden een pastinaak in huis halen en doen wat je ermee moet doen en dan bakken, maar omdat ik verre van een keukenprinses ben en stiekem zelfs niet weet hoe een zoete aardappel eruit ziet, kocht ik de frietjes uit de diepvries. Naast de gewone frietjes, in de Aldi.

Die bak je in de oven en met een lekker stukje zalm, heb je een heerlijk gerechtje. Als je meer mag eten per portie, kan je er ook nog kerstomaatjes of boontjes bij serveren. Of je vervangt de helft van je gewone frietjes door groentefrietjes… Mogelijkheden genoeg, maar ’s avonds te veel koolhydraten eten zorgt bij veel vrouwen voor een opgeblazen gevoel.

Smakelijk!

Portioncontrol

Als GBP-patiënt blijven porties altijd een moeilijke. Ook ik kan, anderhalf jaar na de operatie, dikwijls nog maar de helft op van wat iemand anders op zou kunnen. Op restaurant draai ik er mijn hand niet meer voor om om zelfs voor een slaatje een doggybag te vragen, en een driegangenmenu is voorgoed verleden tijd.

Thuis is het natuurlijk gemakkelijker om je porties te verkleinen, meestal dan toch. Enkele maanden geleden wilde ik nog eens Hello Fresh proberen. Voor de operatie heb ik dat ruim een half jaar gehad en ik voelde me er echt goed bij, je wist dat je gezond, meestal biologisch en gevarieerd aan het eten was. Ik ben totaal geen keukenprinses en ik heb weinig fantasie (als het op eten aankomt dan toch), maar ik kon die gerechten wel maken. Als ik dan fier mijn bordje begon op te eten, kreeg ik er letterlijk geen genoeg van… Die Hello Fresh maaltijden waren veel te klein. Dat is de eerste keer dat ik besefte dat ik veel te grote porties at. Ook al at ik gezond, ik at veel te veel.

Dus toen ik enkele maanden geleden opnieuw Hello Fresh bestelde, dacht ik dat ik misschien voor twee dagen eten zou hebben aan één portie. Dat bleken er drie en nog een restje te zijn. Ik kreeg al dat eten niet meer op… Jammer, maar helaas. Byebye Hello Fresh. Gelukkig steekt mijn diëtiste af en toe wat recepten toe en ik heb zelf ook een paar tips om porties te verkleinen.

Als je bijvoorbeeld een hamburger wil eten (ja dat mag, één keer in de week), met een broodje en groentjes en alles erop en eraan… Wordt ik al misselijk als ik aan al dat eten denk. Wat ik doe is de hamburger letterlijk in de lengte door twee snijden. Uit de pistolet haal ik ook een stuk (zie foto) dat ik dan de dag nadien kan eten als toast. Op die manier kan je toch een volledige burger met alles erop en eraan eten, zonder in te boeten op smaak.

Hierboven een lamsburger op een lichtbruine pistolet met guacamole en een spiegeleitje.

Voor de guacamole (alle ingrediënten zijn naar gevoel):
Avocado
Limoensap
Peper
Zout
Olijfolie
En prakken maar. Ik hou van guacamole met stukjes in, dus ik prak niet te lang. En als je van pikant houdt, kan je er ook nog altijd een pepertje onder snijden.

Smakelijk!

Kerstblog

Mijn cadeautje voor jou: een extra blogpost over de feestdagen, want wat is er nu moeilijker voor een GBP-patiënt dan feestmaaltijden? Er is veel te veel eten, het duurt allemaal veel te lang en je loopt het gevaar je te overeten of zelfs ziek te worden. Maar niet enkel voor GBP-patiënten. Iedereen die graag wil afvallen of doorgaans erg let op zijn eten, kan toch in de val trappen om rond de feestdagen een heel jaar aan goede gewoontes compleet te vergeten en zich zwaar te overeten.

joey

Hoe kan je nu zonder schuldgevoel, dumping en misselijkheid genieten van een fijne kerstavond, Nieuwjaar en al de dagen ertussen? Mijn tips and tricks 😉

  • Ga sporten!
    Als je vlak voor het feest gaat sporten, ga je minder gemakkelijk te veel eten en betere keuzes maken. Dat komt omdat je jouw activiteit niet teniet zal willen doen.
  • Zorg voor een gezond en stevig ontbijt!
    Veel mensen denken dat als ze de maaltijden ervoor overslaan, ze compleet mogen losgehen bij het avondmaal. Niets is minder waar. Niet alleen zal jouw lichaam denken dat het in ‘hongersnood’ is, waardoor het al die vetten van je fondue des te meer zal opnemen, bovendien kan je gemakkelijker misselijk worden omdat je maag niet meer gewend is aan voedsel. Kijk ook eens naar mijn post over mijn ideale ontbijt.
  • Maak gezonde keuzes!
    Ik zei nu wel fondue, maar alstublieft: geen fondue! Niet alleen is het zoooo jaren ’90, het is ook echt niet zo goed. Heel slecht zelfs. Sorry. Gourmet is beter: Door de pannetjes kies je zelf wat je bakt en hoeveel vet je gebruikt en op de steen doe je heel weinig olie of een beetje zout (of allebei), wat beter is. Wat nog beter is, is een ouderwets gebraad met spruitjes of boontjes en aardappeltjes. Enkele jaren geleden hebben wij zo kerstavond gevierd thuis en dat was zorgeloos genieten!

pexels-photo-265393

Lees verder “Kerstblog”