Categorie: dagboek

Bakken in de zon. Zwoele zomeravonden. Er bestaat niets beters toch? Wel… Nee. Niet als je 130kg weegt. Gedurende mijn hele leven vond ik de zomer de hél. Ik zweette als een paard, ik voelde me constant vies en ik zag knalrood van de zon en/of de warmte. Ik was altijd blij als die nog-nét-iets-zweterigere mannelijke vriend mee ging als we een terrasje gingen doen in de zon (breek me de bek trouwens niet open over terrasstoelen).

In een mini-hittegolf zoals afgelopen dagen, zag je me zelden buiten. Als ik het kon vermijden, ging ik die hitte niet in. Slanke mensen kunnen het zich moeilijk voorstellen (en ik spreek ook niet voor iedereen met overgewicht), maar toen ik zo dik was, had ik enorm veel moeilijkheden: Liters zweten, hoge bloeddruk, smetplekken onder mijn borsten en tussen mijn bilspleet, en het allerergste: schurende dijen met brandwonden of zelfs open schaafwonden tussen mijn benen als gevolg. Ik moest in de zomer zelfs halflange leggings blijven dragen onder mijn kleedjes, wat het er natuurlijk niet koeler op maakte. Shorts gingen ook niet, want die kropen omhoog en dan begint het probleem opnieuw. En bovendien wilde ik geen shortjes dragen omdat ik het echt niet mooi vond.

Toen ik een tiener was, was ik leiding op de Speelpleinen van Kalmthout, maar doorheen de jaren trok ik me meer en meer terug van de kinderen en begeleidde ik de andere leiding. Dat kwam door ervaring, maar ook (en vooral) omdat ik dan minder moest rondrennen en dus minder zweette. Ook de opmerkingen van de (h)eerlijke kinderen, werden me vaak te veel.

Lees verder “Heet. Heter. Heetst.”

Iemand die een Gastric Bypass laat doen, mag dat uiteraard niet zomaar. Je moet je laten doorverwijzen door een dokter en nadien komt er nog heel wat bij kijken voor je officieel onder het mes mag. De meeste dingen die ik in deze post bespreek, zullen gelden voor iedereen, maar natuurlijk heeft iedere dokter zijn modus operandi. Als het dus bij jou een beetje anders verliep, laat het dan weten in de reacties.

Ik kwam zelf met het idee bij mijn dokter, die er weigerachtig tegenover stond omwille van mijn leeftijd, maar vaak zal het de huisarts zijn die de eerste keer het idee opwerpt. Nadien kan je een afspraak maken bij een specialist. Die bepaalt of je wel in aanmerking komt voor een GBP.

Wat zijn de voorwaarden?

Je moet uiteraard 18 jaar zijn. Het wordt ook gedaan bij jongeren, maar enkel in extreme omstandigheden.

Je BMI is boven de 40 (morbide obees) of boven de 30 met gezondheidsproblemen zoals diabetes en slaap-apneu. Ik had een BMI van 49.

Je kan aantonen dat je meer dan éénmalig hebt geprobeerd om op eigen krachten af te vallen. Ik heb alles gedaan: Van weightwatchers tot shakes tot crashdiëten en sporten. Als 16-jarige ging ik al naar de diëtiste.

Na je eerste afspraak wordt je maag onderzocht en er wordt een bloedafname gedaan. Als je dan goedgekeurd bent, moet je een dieet volgen. In mijn geval was dat een proteïnedieet. Op drie weken moest ik 10kg vermageren. Ze testen hiermee je motivatie en daarmee gaat er ook al wat vet op je lever weg, waardoor de chirurg een beter zicht heeft tijdens de kijkoperatie.

Een psycholoog onderzoekt of je wel om de juiste redenen geopereerd wil worden, of je wel een realistisch beeld hebt van de resultaten en of je de emotionele gevolgen aan zal kunnen. De psychologe sprak bijvoorbeeld met mij over jaloezie. Ze zei dat ik vriendinnen zou verliezen. Iets wat ik helemaal niet kon geloven, maar het bleek de waarheid te zijn… Ook veranderde het soort van mannelijke aandacht dat ik kreeg. Allemaal dingen die ik niet had zien aankomen en waar ze mij niet op hadden kunnen voorbereiden. Ik hoop dat ik jou, met mijn verhalen, mijn posts en mijn praktische uitleg wél kan voorbereiden en op weg kan helpen.

Laat me weten in de reacties wat jouw ervaringen zijn en hoe het proces naar aanleiding van de operatie bij jou verliep!